Euphemia is hét damesdispuut voor (oud-)bestuurders van de studieverenigingen van de Universiteit Twente. Enschede wordt als studentenstad getekend door mannen, de enkele vrouwen die een plekje vinden in een bestuur zijn dan ook niet zomaar dames. Deze dames hebben geleerd hun mannetje te staan tussen het mannelijke geweld in Enschede.
Op 17 juni in 2013, vonden zeven dames het tijd voor een Oud-besturen Damesdispuut. Samen richtten zij O.O.D Euphemia op.
De naam die ons prachtige damesdispuut draagt is niet zo maar willekeurig van internet geplukt. Nee! Achter de keuze voor de benaming liggen verschillende motieven ten grondslag die te maken hebben met de diverse betekenissen die het woord “Euphemia” draagt.
Allereerst is Euphemia een afleiding van het Oudgriekse woord εὐφημεῖν (eufemein), zijnde ‘welbespraakt’ en ‘met goede naam’, afkomstig van het Griekse ευ, wat vertaalt wordt naar “goed”, en φημι (phemi) wat vertaalt wordt naar “spreken”. Een mooie parallel met vaardigheden gerelateerd aan spreken die men tijdens een bestuursjaar beter ontwikkelt: leren presenteren, representeren, betogen en discussiëren.
Daarnaast draagt Euphemia ook iconische betekenis van de heilige, martelares Euphemia. Deze dappere heldin leefde in rond 300 na Christus in Chalcedon, een antieke stad die in de huidige tijd uitmaakt van Turkije’s grootste metropool Istanbul. Zij was een toegewijde volgster van het Christendom ten tijde van het heerschappij van de Romeinse keizer Dioceltianus. De gouverneur van toenmalig Byzantium, Priscus, eiste van elke inwoner van de stad dat zij de Griekse god Ares zouden vereren. Het beoefenen van elke andere religie was uit den boze en zou worden afgestraft. Euphemia werd gevonden samen met 49 andere christenen, terwijl zij de christelijke God aan het aanbidden waren. Het weigeren tot gehoorzamen leverden hen zware dagen van marteling op, waarna ook de keizer de marteling voortzette. Euphemia, als jongste, werd uitzonderlijk hard aan marteling onderweeg gebracht als poging om haar sterke spirit te doorbreken. Het lukte hen echter niet, Euphemia hield stug en vurig vol aan haar overtuigingen. De legende spreekt van de meest onvoorstelbare martelingen. Ze blijkt zelfs voor de leeuwen gegooid te zijn geweest, maar deze leeuwen deerden haar niet en likten slechts haar voeten. Uiteindelijk is zij gestorven zonder enige doorbreking met haar idealen. Haar daadkracht, zelfvertrouwen en onuitputtelijke doorzettingsvermogen vallen terug te zien in menig vrouwelijk bestuurder, een bijzonder fenomeen in zo’n man-overheersende stad als Enschede.
Ten slotte het van Euphemia afgeleide stijlfiguur: het eufemisme. In praktijk heeft een eufemisme de functie van verbloeming, iets mooier en minder onaangenaam voorstellen dan het is. Maar een abstracte denkstap verder betekent dit voor het dispuut dat Euphemia een uitvlucht uit het dagelijkse leven, een plek van gezelligheid en vertrouwen die de sleur en narigheid van het dagelijkse leven doet vergeten en de wereld een stuk mooier laat lijken.
Onafhankelijk Oud-besturen Damesdispuut Euphemia
“Sanctus et Ubera!”